Լեգենդը պատմում է, որ Հնդկաստանի թագավորը շախմատի խաղի կանոններին ծանոթանալուց հետո շատ հրապուրվեց նրանով: Նա օրերով չէր կարողանում կտրվել այդ հիասքանչ խաղից:
Թագավո՞րն էր հրաշալի խաղացող, թե՞ նրա ենթականերին չէր բավականացնում համարձակությունը՝ հաղթելու իրենց թագավորին: Բայց կարճ ժամանակից հետո երկրում թագավորին արժանի ախոյան արդեն չէր գտնվում: Չօգնեց նաև մեծ պարգևը, որ խոստացավ թագավորը իր հետ հավասար խաղացողին:
Վերջապես որոշեցին մրցման հրավիրել շախմատը հայտնագործողին: Այս մարդը նույնպես նրբանկատ էր.նա հրաշալի խաղ ցուցադրեց, բայց միայն ոչ-ոքի խաղաց թագավորի հետ:Արդյունքից ոգևորված ու հիացած թագավորը առաջարկեց խոստացած նվերի կրկնակին և նաև այն, ինչ կցանականար մեծ գյուտարարը:
Նա հրաժարվեց թագավորի նվերից և խնդրեց իր ստեղծած շախմատային տախտակի 64 վանդակներից առաջինի համար ցորենի 1 հատիկ, երկրորդի համար` 2, երրորդի համար` 4, չորրորդի համար` 8 և այլն:
Թագավորը մտածեց, որ հրաշալի խաղի հեղինակը հավանաբար կյանքի հարցերում այնքան իմաստուն չէ, որքան շախմատի ասպարեզում: Բայց մեծ գյուտարարին չվիրավորելու համար կարգադրեց տալ պահանջվող ցորենի քանակությունը:
Իսկ գյուտարարը իմաստուն էր ոչ միայն շախմատի տախտակի դիմաց:
Եվ որքան մեծ եղավ թագավորի զարմանքը, երբ նրան հայտնեցին, թե աշխարհում ինչքան ցորեն որ կա, բավական չէ՝ նշված քանակությունը լրացնելու համար:
Շախմատի տախտակի 64 վանդակների դիմաց պահանջվող ցորենի քանակությունը կազմում է 2 հայտարարով և 1 առաջին անդամով երկրաչափական պրոգրեսիա, որի անդամների թիվն 64 է: Գյուտարարի պահանջած ցորենի քանակությունը որոշելու համար, փաստորեն, պետք է որոշել այդ պրոգրեսիայի անդամների գումարը:
Նյութը պատրաստեց Լուիզա Խաչատրյանը, արհեստների դպրոց, դիմահարդար
Խորհրդատու՝ Լիանա Հակոբյան
Արհեստագործ 