Կայսերական Հռոմում բարձր էին գնահատվում շեկ վարսերը և շեկ կեղծամները: Չի բացառվում, որ գերմանանական ցեղերի շիկահեր գեղեցկուհիները հանգիստ չէին տալիս հռոմեացի կանանց: Հռոմի հայտնի կանայք մեծ ուշադրություն էին դարձնում իրենց արտաքին տեսքին: Կոմետիկա օգտագործում էին ամեն օր, վարսահարդարման մշակույթը հասել էր իր գագաթնակետին, կանացի սանրվածքները դարձել էին ավելի կատարելագործված: Նրանց մասին հյուսվում էին բանաստեղծություններ և գրվում չարամիտ էպիգրամներ: Նորաձև էին խոշոր գանգուրները, որոնք այնուհետև նաև սանրվում էին: Նրանք, ովքեր շքեղ վարսեր չունեին, օգտվում էին կեղծամներից :
Հռոմեական բաղնիքներում ստրուկ կոսմետոլոգները մերսում էին պատրիկուհիներին, շնորհալի վարպետները վարսերը հարդարելիս մրցակցում էին սանրվածքների իրենց հորինվածքներով: «Ավելի հեշտ էր հաշվել կաղնու կաղինները, քան հռոմեացի կանաց սանրվածքները»: Միջոց էր հորինվել, որը հնարավորություն էր տալիս փոխելու մազերի գույնը՝ մուգից բաց: Դրա պատրաստման գաղտնիքը չի պահպանվել և բացահայտված չէ: Այդ ժամանակներից հռոմեացիները սկսեցին կտրել մազերը: Տղամարդիկ կրում էին կոկիկ, կարճ սանրվածքներ, սափրում էին բեղն ու մորուսը: Ժամանակի ընթացքում Հին Հռոմի վարպետներն ունեցան իրենց սեփական ոճը: Սանրվածքները, որոնք ունեին հունական բնույթ, սկսեցին տարբերվել իրենց լակոնիկությամբ, կոկիկությամբ, բազմազանությամբ (ավելի հնարամիտ էին դառնում հյուսքերի, գանգուրների ձևերը): Հռոմեացի հարուստ կանայք կրում էին ոսկյա զարդեր, դիադեմաները զարդարում էին բաց ճակատը, ականջօղերը լրացնում էին ընդհանուր տեսքը, ավելի ցածր խավի կանայք մազերը ծածկում էին գլխաշորով, որը կայսերական Հռոմի սանրվածքն էր: Հռոմի ժամանակներից հայտնի էր տխրահռչակ Մասելինա Վալերիան, Կլաուդիոյի կինը, Հռոմ, որ «թաղված էր» շքեղության և սանձարձակության մեջ (մ.թ 25-48 թթ.) : Պահպանված պատկերներում վարսերը ուղղահայաց բաժանված են և փոքրիկ հյուսերով հավաքված ծոծորակին:
Աղբյուրը՝ այստեղ:
Ռուսերենից թարգմանեց և տեղադրեց Անի Գևորգյանը,քոլեջ,նախադպրոցական կրթություն:
Արհեստագործ 