Մարգարիտը, որ համարվում է բնության պարգևած ամենագեղեցիկ քարերից մեկը, իրականում խեցիների մարմնում զարգացող գնդաձև կամ անկանոն գոյացում է և կազմված է նույն նյութից, ինչ որ խեցին՝ հիմնականում ածխաթթվային կալցիումից: Առաջանում է խեցու մեջ կողմնակի առարկա (օրինակ՝ ավազահատիկ) ընկնելու դեպքում, երբ նրա շուրջը սկսում է կուտակվել սադափը։
Հայոց աշխարհի տասներկու հազար ճաշերի ցուցակն սկսվում է կորկոտով: Թեփահան արված ցորենը լցնում են պղնձե կաթսան և երեկոյան դնում մարմանդ կրակ ունեցող թոնիրի մեջ: Առավոտյան հանում են կաթսան և վայելում աստվածային կորկոտը: Ոչ մի ճաշ այդպիսի համ չունի: Կորկոտ են եփում ծննդյան տոնին, հարսանիքին ու մեռելահացին:
Գազարը մաքրել, լվանալ և մանր քերիչով անցկացնել: Կաթնաշոռը մաղով անցկացնել: Ավելացնել գազարը: Աղ ցանել, լցնել կտրատած կանաչ սոխ, մանրացրած խաշած ձուն, մայոնեզը, ուրցը: Լցնել ամանի մեջ, զարդարել ձվի շերտերով և կանաչ սոխով:
Աղբյուրը՝ այստեղ:
Նյութը պատրաստեց Ալիկ Ավանեսյան, ավագ դպրոց, խոհարար
Ըստ հին հնդկական լեգենդի՝ անմոռուկը առաջացել է հետևյալ կերպ․ մի գյուղում ամուսնանում են մի երիտասարդ ու մի աղջիկ: Հարսանիքից հետո երիտասարդները, հարսի հայրական տանից ուղևորվելով ամուսնու ծնողների տուն, հանդիպում են վայրի գազաննների, որոնք հոշոտում են նորապսակներին: Բնակիչները նրանց թաղում են գետի ափին, իսկ գարնանը այդ վայրում անսպասելիորեն հայտնվում է մի բաց յասամանագույն ծաղիկ: Որսորդը, անցնելով ծաղկի կողքով, խստորեն բացականչում է. «Հավե´րժ ապրիր», և բնությունը ընդունում է բարի մաղթանքը: Այդ ժամանակից ի վեր այս ծաղիկները ժողովուրդի մեջ կոչվում են անմոռուկներ:
Աղբյուրը՝ այստեղ:
Ռուսերենից թարգմանեց Գոռ Խլոյանը, քոլեջ, 2-րդ կուրս
Սոխը մանր կտրտել, կարագով տապակել: Ճակնդեղի ճավը մանր կտրատել, աղ անել, տրորել, լցնել քամիչի մեջ՝ ջրաքամվելու: Կանաչ սոխն ու մաղադանոսը դարձյալ մանր կտրատել, լցնել թասի մեջ, ավելացնել սոխեռածը, քերած պանիրը, քիմիոնը, լավ մզած ճավը, աղ ու պղպեղ անել, ավելացնել 1 ձու և մյուս ձվի սպիտակուցը, լավ խառնել: Շերտավոր խմորը գրտնակել: Խմորը 3 մասի կտրտել, ամեն մասը տեղավորել յուղաթղթի վրա, մեջտեղի 1/3 մասին միջուկ դնել: Խմորի եզրերը 45* անկյան տակ 1.5 սմ լայնության ժապավենների կտարտել: Ապա աջ և ձախ կողմի շերտերը հերթով վրա բերել այնպես, որ միջուկը ծածկվի: Ծրարը յուղաթղթով զգուշորեն տեղափոխել ջեռոցի տապակի մեջ, խմորին ձվի դեղնուց քսել և եփել 190* ջերմությամբ ջեռոցում 25-30 րոպե: Ապա տաք–տաք մատուցել:
Աղբյուրը՝ այստեղ:
Նյութը պատրաստեց Գայանե Տիգրանյանը, ավագ դպրոց, նկարիչ
Ոսկերիչները շափյուղայի անվան տակ ենթադրում են կոռունդը (ալյումինիումի օքսիդը), որն ունի կապույտ գույն: Ընդհանրապես շափյուղա կարելի է անվանել միայն կապուտ գույնի քարերը, սակայն հանդիպում են նաև այլ գույնի շափյուղաներ, որոնց դեպքում քարի անվանումից առաջ անպայման նշվում է նրա գույնը՝ «դեղին շափյուղա», «սպիտակ շափյուղա»: Իր հիանալի գույնով շափյուղան պարտական է տիտանի և երկաթի միակցմանը:
Արհեստագործ 