Այսօր ես հարցազրույց վերցրի մեր վարպետ բուսաբույծ տիկին Շողիկ Պողոսյանից: Ահա այն:
-Ողջո՛ւյն, տիկին Շողիկ, վաղո՞ւց եք զբաղվում բուսաբուծությամբ:
-Ողջույն: Բույսեր սիրել եմ մանկուց, բայց կոնկրետ բուսաբուծությամբ զբաղվում եմ արդեն 7-8 տարի: Դա իմ մասնագիտությունը չէ, այս ամբողջը ստեղծվել է սիրողական հիմքի վրա: Ինձ թվում է` բոլորի համար արդեն պարզ է, թե ինչպիսին է արդյունքը:
-Մի քիչ կպատմեք Ձեր նախորդ մասնագիտությունների մասին:
—Կներկայանա°ք:
-Սիրով, ես Անուշ Սողոմոնյանն եմ:
—Որքա°ն ժամանակ է, որ աշխատում եք կրթահամալիրում:
-Ես ընդհանրապես այս դպրոցում ծնող եմ, ունեմ 3 տղա։ Միշտ կրթահամալիրում եմ եղել, իսկ հիմա այստեղ եմ որպես խոհարար։ Աշխատում եմ մոտավորապես 22 օր:
—Սիրու°մ եք համեղ պատրաստել:
— Այո, շա՜տ, թե՛ տանը և թե՛ հատկապես դպրոցում, քանի որ բավական մեծ թվով երեխաների հետ գործ ունենք ու նաև ուսուցիչների։ Բնականաբար պահանջը շատ է, ավելի համեղ ենք պատրաստում, համենայն դեպս, այդպես ենք կարծում:
Մեր թաղամասում` ‹‹Մխիթար Սեբաստացի›› կրթահամալիրի դիմաց գտնվող բարձրահարկ շենքի առաջին հարկում, կա մի փոքրիկ վարսահարդարման սրահ: Հենց այդ սրահն էլ այցելեցինք մենք` սրահի վարպետ վարսահարդարի հետ ծանոթանալու և հարցազրույց վարելու նպատակով: Ձեզ ենք ներկայացնում այդ հարցազրույցը:
—Ներկայացե՛ք խնդրեմ:
— Լիլիթ Սարգսյան` վարսահարդար, սովորել և ավարտել եմ ‹‹Մխիթար Սեբաստացի›› կրթահամալիրը շատ վաղուց` 1998 թվականին:
-Մի փոքր պատմեք Ձեր մասին, ինչպե՞ս եք ընտրել Ձեր մասնագիտությունը:
-Նախ ներկայանամ, Մերի Խանջյան, աշխատում եմ ‹‹Մխիթար Սեբաստացի›› կրթահամալիրի քոլեջում, դասավանդում եմ կար ու ձև և մոդելավորում: Արդեն 12 տարի կլինի, միգուցե քիչ ավելին, ինչ կրթահամալիրում եմ, շատ եմ սիրում մասնագիտությունս: Դեռ փոքրուց շատ հետաքրքիր էր այս մասնագիտական ասպարեզն ինձ, սիրում էի ձևափոխել ու կարել տարբեր հագուստներ տիկնիկներիս համար: Հիշում եմ` փոքր կարի մեքենա ունեի, ծնողներս էին նվիրել, շատ հաճույքով էի աշխատում` հետագայում ինքնաբերաբար հասկանալով, որ գտել եմ իմը և ուզում եմ դառնալ մոդելավորող:
Այսօր ես ու մեր դասարանի Վահեն պատվելի Թամարի հանձնարարությամբ հայերենի դասին գնացել էինք մեր բրուտանոց` ընկեր Մովսեսից հարցազրույց վերցնելու: Հարցերը որոշել էի նախորդ օրը: Ընկեր Մովսեսը սպասում էր մեզ: Ես հարցերն էի տալիս, իսկ Վահեն ձայնագրում էր ընկեր Մովսեսի պատասխանները: Ահա այդ հարցազրույցը:
-Ինչո°ւ եք ընտրել բրուտագործի մասնագիտությունը։
— Շատ փոքր տարիքում առաջին անգամ եղա բրուտագործի արհեստանոցում։ Ինձ գրավեց այդ արհեստը, կավի հետ գործ ունենալը:
Ես Դիանան եմ։ Սովորում եմ 12-րդ դասարանում։ Արդեն կողմնորոշվել եմ մասնագիտությանս հարցում։ Ապագա դիզայներ եմ լինելու։ Ես դեռ 10-րդ դասարանից եմ տարվել այդ մասնագիտությամբ։ Դե իհարկե, եթե չլինեին իմ սիրելի և արդեն հարազատ դարձած ուսուցիչներս, դժվար թե կարողանայի այդպես վճռական լինել իմ ընտրության մեջ։
Արհեստագործ 