Թաթարական առակ
Կար-չկար մի կին կար: Գիշերուզօր նա աշխատում էր, որ կերակրեր ու
հագցներ իր երեք աղջիկներին: Ինչպես ծիծեռնակներ՝ շատ արագ մեծացան երեք աղջիկները՝ դեմքները նման պայծառ լուսնին: Մեկը մյուսի հետևից ամուսնացան և գնացին:
Անցավ մի քանի տարի: Ծեր մայրը ծանր հիվանդացավ և հարևանի միջոցով աղջիկներին լուր ուղարկեց:
-Ասա նրանց, որ ինձ մոտ շտապեն:
– Օ՜յ,- հոգոց հանեց մեծ աղջիկը, -կնոջից լսելով տխուր լուրը: -Օ՜յ, ես ուրախությամբ կգայի, բայց պետք է այս երկու տաշտակը լվանամ: