Առակ սիրո մասին
Քամին հանդիպեց մի գեղեցիկ ծաղկի և սիրահարվեց նրան: Մինչ նա նրբորեն շոյում էր ծաղկին, ծաղիկն իր բույրով և գույնով ավելի մեծ սիրով նրան պատասխանեց: Քամուն թվաց, որ դա քիչ է և որոշեց.«Եթե ես ծաղկին տամ իմ ողջ զորությունը և ուժը, ապա նա ինձ ավելին կվերադարձնի»: Եվ նա ծաղկի վրա փչեց իր շունչը ` իր սիրո զորության շունչը: Բայց ծաղիկը չդիմացավ այդ փոթորկոտ կրքին և ջարդվեց: Այդ ժամանակ քամին լռեց և սիրո նուրբ շունչը փչեց, սակայն ծաղիկը թառամեց նրա աչքի առջև: Քամին բղավեց.
-Ես քեզ տվեցի իմ սիրո ողջ զորությունը, իսկ դու կոտրվեցիր. երևում է` դու իմ հանդեպ սիրո ուժ չունեիր, նշանակում է, դու ինձ չէիր սիրում: Բայց ծաղիկը նրան ոչինչ չպատասխանեց: Նա մահացավ:
Ով սիրում է, պետք է հասկանա, որ ոչ թե ուժով կամ կրքով են չափում սերը, այլ նուրբ ու քնքուշ վերաբերմուքով: Ավելի լավ է տասն անգամ զսպել, քան մեկ անգամ կոտրել:
Թարգմանությունը Անի Հավհաննիսյանի, Քոլեջ, 2-րդ կուրս
Աղբյուրը այստեղ:
Արհեստագործ 