Ես տարատեսակ խոտաբույսերի մոլեգին երգրպագու եմ: Դա է պատճառը, որ միշտ փորձում եմ լցնել մարգերը նոր կանաչ կուլտուրաներով: Վերջերս կարդացել էի, որը կա բանջարեղենային քրիզանթեմ, որի տերևները ոչ միայն ինքնին գեղեցիկ են, այլև շատ օգտակար: Ուժեղ հակաօքսիդանտներ լինելով՝ նրանք օգնում են մեր օրգանիզմին պահպանել երիտասարդությունն ու առողջությունը:
Անցած տարի, ինչպես ինձ թվաց, գնել էի այդպիսի քրիզանթեմի սերմեր: Սերմերը միանգամից ցանեցի և սկսեցի սպասել երիտասարդ տերևներին, որպեսզի օգտագործեմ աղցանի համար: Ես կարդացել էի, որ ավելի օգտակար և համեղ են ամենաերիտասարդ տերևները: Երբ բույսը ծաղկում է, տերևները կոպտանում են և կորցնում իրենց բուժիչ որակները:
Այդպես էլ ես արեցի: Երբ հայտնվեցին ծիլերը, ես համբերեցի մինչ նրանց «փետրավորվելը», և սկսեցի հանել արմատները: Միանգամից ասեմ ձեզ, որ ինձ այդպիսի կերակուր բացարձակ դուր չեկավ: Այդ տերևները ինձ ավելի շատ օշինդր էին հիշացնում, բայց ոչ այդքան դառը: Երբ ծաղիկները հայտնվեցին, ինձ մոտ կասկած առաջացավ, թե ես աճեցրել եմ մեկ այլ, ոչ բանջարեղենային քրիզանթեմ:
Այդ ծաղիկները ես հիշում եմ դեռ մանկուց: Նրանք աճում էին ամենուր մեր շրջապատում, մենք նրանց ծաղիկ չէինք համարում, որովհետև նրանք բանջարեղենային բույսեր էին:
Եվ ինձ շատ հետաքրքիր է: Ի՞նչ է բանջարեղենային քրիզանթեմը, և ինչպիսի՞ն է նա: Հնարավոր է՝ իսկական բանջարեղենային քրիզանթեմը իսկապես համեղ և օգտակար է, իսկ ես ուղղակի ինչ- որ ծաղիկնե՞ր եմ աճեցրել:
Աղբյուրը՝ այստեղ:
Թարգմանությունը՝ Անի Հովհաննիսյանի, Քոլեջ, 3-րդ կուրս
Արհեստագործ 