Լեհուհի, ով բախտի բերմամբ հայտնվեց Ավստրալիայում: Նա 1902 թ-ին Մելբուռնում բացեց իր գեղեցկության առաջին սրահը՝ առաջարկելով իր հաճախորդներին արտաքինը խնամելու համար դեղամիջոցներ: Ընդ որում՝ 20 –րդ դարի առաջին մի քանի տարիները Ելենան իրեն նվիրեց կրթության՝ Եվրոպայի առաջատար համալսարաններում ուսումնասիրելով դիետոլոգիայի, մաշկաբանության, վարսահարդարման և օգտակար այլ գիտելիքների հիմունքները: Ելենան ուներ յուրահատուկ մոտեցում, հենց նրան ենք պարտական կոսմետոլոգի մասնագիտության ի հայտ գալու համար: Գաղտնիքն այն է, որ տիկին Ռուբինշտեյնը առաջնորդվում էր մի սկզբունքով՝ «մաշկի հետ կապված՝ ամեն ինչ իմանալ և հասկանալ, որ հնարավոր լինի ուղղել նրա թերությունները»: Եվ այդպիսի մոտեցումը լիովին արդարացրեց իրեն: Արդեն 1915թ-ին Ելենայի գեղեցկության սրահները հայտնվեցին Լոնդոնում, Նյու Յորքում, Փարիզում:
Նա ինքն անձամբ էր աշխատում կանանց հետ, ինչը թույլ էր տալիս նրան ուսումնասիրել նրանց պահանջները և սպասումները, իսկ հետո բավարարել` պատրստելով նոր ապրանք կամ առաջարկելով նոր ծառայություն: Ելենան առաջինն էր, ով իրագործեց մաշկի դասակարգումը ըստ տեսակների և իր ապրանքները հարմարեցնեց նրանցից յուրաքանչյուրին:
Ռուբինշտեյնի սրահների առանձնահատկությունն այն էր, որ հաճախորդներից յուրաքանչյուրի համար պատրաստվում էին կոսմետոլոգներ: Այդպիսի մասնագետը պետք է ժպիտով առաջարկեր հաճախորդներին տվյալ, իսկ ամենագլխավորը՝ անհատական, ընտրված խորհուրդներ:
Այսկերպ Ելենային հաջողվեց հասնել նրան, որ նրա հաստատությունները լինեն այն միակ վայրերը, որտեղ կարողանում էին իրականացնել գիտականորեն հիմնավորված գործողություններ՝ կանանց դեմքի և մարմնի գեղեցկությունը պահպանելու համար: Միայն պատկերացրեք՝ մի օր «Helena Rubinstein» ապրանքանիշով սրահում անցկացնելը հաճախորդների վրա նստում էր 100-150 դոլար: Այն ժամանակների համար դա ահռելի գումար էր: Զարմանալի չէր, որ դա կարող էին իրենց թույլ տալ միայն բարձր խավի կանայք: Կոսմետոլոգիական ծառայություննեըը դեռևս շարունակում էին ճոխություն համարվել: Ռուբինշտեյնի գեղեցկության սրահները դառնում էին կենտրոններ, որտեղ միաձուլվում էին գիտությունը, արվեստը, և գեղեցկությունը: Ելենան դրանցից սրահներից յուրաքանչյուրի համար ընտրում էր ամենաբարձր վարկանիշ ունեցող տարածքները և հոյակերտ շենքերը:
Հաջողության գրավականը անհատական մոտեցումը և կոսմետիկայի ընտրությունն էր յուրաքանչյուր հաճախորդի համար, ինչը ապահովում էր անհավանական արդյունք: Դրա վառ ապացույցը դարձավ «Vogue» ամսագրի 1915 թ-ի համարներից մեկում լույս տեսած հոդվածը՝ «Ելենա Ռուբինշտեյնի սրահները իդեալական համադրություն են. հաճույք՝ աչքերին, հարմարավետություն՝ մարմնին և հարմար՝ հաճախորդներին:
Աղբյուրը՝ այստեղ:
Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Անի Հարությունյանի, Քոլեջի շրջանավարտ:
Արհեստագործ 