XIV դարի Եվրոպական երկներում XIV-XVI դարերի կոսմետիկայի առաջընթացը նշանավորվեց արվեստի ծաղկմամբ և գեղեցկության պաշտամունքով, այդ ժամանակաշրջանը նաև հայտնի է որպես Վերածնունդ կամ Ռենեսանս անունով։ Առաջին հերթին հասարակության կյանքում այդպիսի միտումները հայտնվեցին Ֆլորենցիայում, Իտալիայում, իսկ հետո տարածվեցին ամբողջ Եվրոպայում։
Գինու որակի մասին մի ամբողջ փիլիսոփայություն է ստեղծվել, Եվրոպան դա իմացել է ֆրանսիացիներից, որոնք է էլ խոսքի գործածության մեջ մտցրին ՝«տերուառ» արտահայտությունը: Հայտնի գինեգործ Բրունո Պրան այսպես է մեկնաբանում. Читать далее
Այս երկրում յուրաքանչյուր հաջորդ իշխանության հետ հասարակության մեջ փոխվել են գեղեցկության չափանիշները: Մասնավորապես մ.թ.618-907թթ. Սույ ու Թան դինաստիաների օրոք՝ կինը պետք է հնարավորինս բնական, նրբագեղ և առողջ տեսք ունենար և ոչ թե թաքցներ իր դեմքը բրնձի սպիտակ փոշու տակ, ինչն ընդունված էր Խանի օրոք:
Խաղողի բաղադրության իննսուն տոկոսը ջուր է: Բայց մնացած տասը տոկոսը անհրաժեշտ նյութեր են, որոնք հարստացնում են խաղողի գինին: Խաղողի մի ողկույզը ունենում է 80-ից մինչև 200 հատիկ, այդ հարցում շատ կարևոր է խաղողի սորտերի որակը: Օրինակ, Պինո Նուար, Ռիսլինգ սորտի խաղողներն ունեն պտղային խիտ, բայց քիչ մրգահյութ: Իսկ ահա Իտալիայում աճող Պիկոլիի խաղողն ունի փխրուն հատիկներով տձև ողկույզներ, որոնցից յուրաքանչյուրի վրա կա մինչև հիսուն հատիկ: Խաղողի այս տեսակից է արտադրվում իտալական ամենաթանկ գինին:
Յուրաքանչյուր գինեգործ կարող է ինքը որոշել. թե ինչպիսին պիտի լինի իր գինին: Գուցե դա փրփրուն է, սպիտակ կամ վարդագույն: Պահվա՞ծ է կաղնու տակառների մեջ, թե՞ դա ընդհանրապես պարտադիր չէ: Ե՞րբ է գալու շշալցնելու պահը: Այնքա՜ն հարցեր կան:
