Րաբբին մի անգամ հարցրեց տարեց ռաբբի Իոշու բեն Կարխին.
— Ինչի՞ն ես պարտական քո այդչափ անսովոր երկարակեցությամբ:
«Այո՛, ինձ հոգնեցրել է այս երկարակեցությունը», — պատասխանեց րաբբի Իոշուն:
— Ուսուցի՛չ, — շարունակեց ռաբբին, — սա շատ լուրջ հարց է, և ես ինքս պետք է դա հասկանամ:
Ուղղափառների տիրակալ Օմարը, թող Տերը գոհ լինի նրանից, մի անգամ Մեդինայում՝ իր խալիֆության ժամանակ, կավով սվաղում էր պատը: Մի հրեա մոտեցավ և բողոքեց Բասրայի տիրակալի բռնությունից, որը հրեայից հարյուր հազար դիրհամի (դրամական միավոր) ապրանք էր վերցրել, բայց հրաժարվում էր վճարել:
Եվ կյանք կար, և այն ընթանում էր իր հունով։ Եվ կային մարդիկ, և ամեն մեկն ուներ իր աշխատանքը։ Եվ յուրաքանչյուրն աշխատում էր իր ուժերի չափով և տրվում էր գործին, որքան կարող էր։ Մարդիկ հոգնել չգիտեին, քանի որ ծանոթ չէին դրան։ Եվ աշխատանքը ուրախություն էր, քանզի այն ծառայում էր մարդկանց:
Առաջին հայացքից խոշոր, արհեստական ծաղիկներով զարդարված ամանորյա տոնածառը կարող է ավելի զարդարուն թվալ նրանց, ովքեր ալերգիա ունեն ցրտից, սարսռում են ձնաթմբերից և նույնիսկ՝ ձյան փաթիլներից։ Տոնածառի՝ ծաղիկներով զարդարանքի այս տարբերակը ամառային ջերմությամբ լիցքավորելու հիանալի միջոց է՝ ձմեռային երկար ամիսներին հաջողությամբ գոյատևելու համար։
Աղբյուրը՝ Հայկ Խաչատրյան, «Սոսյաց անտառ»
Կարդում է Անուշ Հարությունյանը, Քոլեջ, 1-ի կուրս
Արհեստագործ 