Մեղվապահությունը Հին Եգիպտոսում
Մեղրն ունի հազարամյակների պատմություն: Արժանահավատ աղբյուրներից հայտնի է, որ վայրի մեղրը արդյունահանվել է դեռևս 15 հազար տարի առաջ՝ վաղ քարե դարում: Հենց այդքան է թվագրվում Իսպանիայի Վալենսիա քաղաքից ոչ հեռու Առանյան քարանձավում հայտնաբերված ժայռապատկերը: Նրանում պատկերված են մարդիկ, որոնք պարաններով բարձրանում են բարձր ժայռի անցքով: Նրանցից մեկը հանել է մեղրախորշը և դրել զամբյուղի մեջ, իսկ այդ պահին մեղուները թռչում են մարդկանց շուրջը:
Գրավոր աղբյուրներում մեղրի ծագման պատմությունը առաջին անգամ արձանագրվել է հինգ հազար տարի առաջ: Խոսքը հին եգիպտական պապիրուսների մասին է, որոնք պատմում են տեղի քոչվոր բնակիչների մեղվաբուծության մասին: Նեղոսի վերին հոսանքներում մեղրի հավաքման շրջանը սկսվում էր ավելի վաղ, այդ պատճառով մեղուներին տեղափոխում էին այդ գետի ակունքներ: Փեթակները տեղադրվում էին լաստանավերի վրա, որոնք արագ շարժվում էին Նեղոս գետով դեպի ներքև: Գետի ափին գտնվող բույսերից մեղուները նեկտար էին հավաքում, իսկ հետո վերադառնում լաստանավեր: Հավանաբար մեղվապահությունը Եգիպտոսում շատ հարգված զբաղմունք էր: Բավական է ասել, որ մ.թ.ա. 3200 թվականից փարավոների զինանշանի վրա միշտ մեղուները առկա էին:
Մեղվապապությունը Հին Հունաստանում
Ժամանակակից դիզայնով փեթակները առաջացել են մոտավորապես մ․թ․ա․ 7-8 դարում՝ Հին Հունաստանում: Հույները առաջինը սկսեցին փեթակները միջնորմով բաժանել, որն արդյունավետորեն կարգավորում էր ավելցուկային մեղրի առանձնացումը: Հենց այդ ժամանակ Հունաստանում հատուկ կարգավորող օրենք ընդունվեց, ըստ որի՝ մեղվանոցները պետք է գտնվեն միմյանցից ավելի քան 275 մետր հեռավորության վրա: Պատմության մեջ մեղուներին նվիրված առաջին աշխատությունը հին հույն գիտնական Քսենոֆոնի գիտական երկն է: Դեռևս 2,4 հազար տարի առաջ նա առաջինը նկարագրեց մեղվի փեթակների կյանքը, ինչպես նաև մեղրի բուժիչ հատկությունները: Այդ հետազոտությունը շարունակեց հայտնի փիլիսոփա և գիտնական Արիստոտելը, որն անձամբ զբաղվում էր մեղվապահությամբ:
Մեղվապահությունը Հին Հռոմում
Հին Հռոմում մեղվապահությունը բավական եկամտաբեր գործ էր համարվում, նրան էին նվիրված բազմաթիվ գիտական և գործնական մենագրություններ: Մասնավորապես մ․թ․ա․ առաջին դարում հայտնի գրող և գիտնական Վարրոնը աշխատություն լույս ընծայեց, որում մանրամասն վերանայեց մեղուների փեթակների պատրաստման և մեղրով բուժման տեսակետները: Մեղվապահությունը Հին Հռոմում այնքան մեծ ճանաչում ուներ, որ նույնիսկ իր տեղը գտավ հայտնի հռոմեական օրենքում, համաձայն որի՝ մեղուները, որոնք փեթակում չէին, համարվում էին վայրի կենդանիներ:
Մեղվապահությունը Հին Ռուսիայում
Մեղվապահությունը Հին Ռուսիայում հավանաբար ունի շատ հին արմատներ: Սակայն առաջին գրավոր հիշատակումները թվագրվում են 945 թվականին: Ըստ Լավրենտյան տարեգրության՝ այդ տարի իշխանուհի Օլգան հրամայեց հին սլավոններին հնարավորինս շատ հարբեցնող մեղր եփել սպանված իշխան Իգորի ոգեկոչման համար, ինչը այս ցեղից նրա վրեժխնդրության նենգ ծրագրի մի մասն էր: Մինչև Պետրոս Մեծի ժամանակները մեղրը հիմնական քաղցր արտադրանքն էր Ռուսաստանում և Ուկրաինայում: Շաքարի ճակնդեղից և եղեգից ռաֆինացված շաքար արտադրելու մեթոդի հայտնագործմամբ մեղրը կորցրեց իր մենաշնորհը շաքարային կերակուրների շրջանում: Այսօր մեղրը ավելի շատ բուժիչ միջոց է, քան առօրյա սննդի արտադրանք:
Աղբյուրը՝ այստեղ։
Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Անի Հարությունյանի, Քոլեջի շրջանավարտ
Արհեստագործ 