Հունական առակ
Մի անգամ մի հույն փիլիսոփա պատվիրեց իր աշակերտներից մեկին արծաթե դրամներ բաժանել նրանց, ովքեր երեք տարի շարունակ կնախատեն իրեն։ Ժամանակն ավարտվելուն պես ուսուցիչն ասաց.
-Այժմ դուք կարող եք գնալ Աթենք՝ իմաստնություն սովորելու։
Աթենքի մուտքի մոտ աշակերտը տեսավ մի իմաստունի, որ նստած էր քաղաքի դարպասների մոտ և նախատում էր բոլոր անցորդներին: Նույնն արեց աշակերտի հետ։ Տղամարդը քահ-քահ ծիծաղեց։
-Ինչո՞ւ ես ծիծաղում, երբ ես քեզ վիրավորում եմ, — հարցրեց իմաստունը։
-Որովհետև ես երեք տարի վճարել եմ ինձ հայհոյողներին, դու դա իզուր ես անում, — պատասխանեց աշակերտը։
-Մտի՛ր քաղաք, այն քեզ է պատկանում, – պատասխանեց իմաստունը:
Աղբյուրը՝ այստեղ։
Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Էլեն Հովսեփյանի, Քոլեջ, 2-րդ կուրս
Արհեստագործ 