Աստվածաշնչյան առակ
Մի մարդ, որ գնում էր օտար երկիր, կանչեց իր ծառաներին և հանձնեց նրանց իր ունեցածը: Մեկին հինգ տաղանդ տվեց, մյուսին՝ երկու, մեկին՝ մեկ, յուրաքանչյուրին՝ ըստ իր ուժի, և անմիջապես ճամփա ընկավ։
Հինգ տաղանդ ստացողը գնաց, օգտագործեց դրանք գործի մեջ, և ուրիշ հինգ տաղանդ էլ ձեռք բերեց։ Նույն կերպ էլ երկու տաղանդ ստացողը ձեռք բերեց այլ երկուսը: Մեկ տաղանդ ստացողը գնաց, դրեց այն հողի մեջ և թաքցրեց իր իր Տիրոջ արծաթը:
Երկար ժամանակ անց՝ գալիս է ծառաների տերը և նրանցից հաշիվ պահանջում: Մոտենում է նա, ով հինգ տաղանդ էր ստացել տիրոջից, բերում է ևս հինգ տաղանդը և ասում.
– Տե՛ր, հինգ տաղանդ ինձ տվեցիր, ահա ես դրանց հետ ձեռք բերեցի ևս հինգ տաղանդ։
Տերը նրան ասում է.
– Ապրե՛ս, բարի՛ և հավատարի՛մ ծառա, որովհետև այդ քչի մեջ հավատարիմ եղար, շատի վրա կկարգեմ քեզ, վայելի՛ր քո Տիրոջ ուրախությունը:
Երկու տաղանդ ստացողը նույնպես մոտենում է նրան և ասում.
– Դու ինձ երկու տաղանդ տվեցիր. ահա ես դրանց հետ երկու այլ տաղանդ եմ ձեռք բերել։
Նրա տերն ասում է նրան.
– Դե, բարի և հավատարիմ ծառա։ Դու փոքր բաներում հավատարիմ էիր, ես քեզ շատ բաների վրա կդնեմ. վայելի՛ր քո տիրոջ ուրախությունը:
Մեկ տաղանդ ստացածն էլ է մոտենում և ասում.
– Տե՛ր, ես գիտեի քեզ, որ դու դաժան մարդ ես, հնձում ես այնտեղ, որտեղ չես ցանել, և հավաքում ես այնտեղ, որտեղ չես ցրել, և վախենալով գնացի ու քո տաղանդը թաքցրի երկրի մեջ. ահա քեզ քոնը:
Տերը պատասխանեց նրան.
– Չա՛ր ու ծո՛ւյլ ստրուկ. Դու գիտեիր, որ ես հնձում եմ այնտեղ, որտեղ չեմ ցանել, և հավաքում եմ այնտեղ, որտեղ չեմ ցրել. Ուրեմն դու պարտավոր էիր իմ փողը տալ վաճառականներին, և երբ ես գամ, իմը շահույթով ստանայի։ Ուրեմն, վերցրեք նրանից տաղանդը և տվեք նրան, ով ունի տասը տաղանդ, որովհետև ունեցողին է տրվում, և նրա ունեցածն է շատանում, իսկ չունեցողից ունեցածն էլ հետ է վերցվում, այս անպիտան ծառային խավար բանտ նետեք, այնտեղ թող լաց լինի և ատամների կրճտացնի:
Աղբյուրը՝ այստեղ։
Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Էլեն Եսայանի, Քոլեջ, 1-ին կուրս
Արհեստագործ 