Պարսկական առակ
Երեք թիթեռ, տաք մոմին մոտենալով, սկսեցին քննարկեր կրակի բնույթը: Մեկը՝ մոտենալով կրակին, շրջվեց և ասաց.
– Կրակը լույս է տալիս:
Մյուսը ավելի մոտենալով այրեց թևը: Հետ վերադառնալով նա ասաց.
– Այն այրում է:
Երրորդը, շատ ավելի մոտ գնալով, անհետացավ կրակում և չվերադարձավ: Նա իմացավ այն, ինչ ուզում էր, բայց արդեն չկարողացավ պատմել մյուսներին:
Գիտելիք ստացողը զրկվում է դրա մասին խոսելու հնարավորությունից, այդ պատճառով իմացողը լռում է, իսկ խոսողը չգիտի:
Աղբյուրը՝ այստեղ։
Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Թամար Ալոյանի, Քոլեջ, 2-րդ կուրս