Գյուղացու տղան մեծ քաղաքում փիլիսոփայություն է սովորում։ Դասընթացն ավարտելուց հետո վերադառնում է հոր մոտ՝ հայրենի գյուղ։ Հայրը հիացած էր և որդու համար հանդիսավոր հանդիպում է կազմակերպում՝ հարևաններին հյուրասիրության հրավիրելով։ Նրանցից մեկը հորը հարցնում է.
Մի անգամ գյուղացին չորս պայտ գտավ։ Նրա ուրախությանը չափ չկար, նա ասես դարձել էր ամբողջ աշխարհի տիրակալը։ Տուն վերադառնալով՝ նա ասաց կնոջը․
Ապրում էին երկու եղբայրներ։ Մեծը հարուստ էր, իսկ փոքրը՝ աղքատ։
Մի անգամ մարգարեն, ծպտված պարզ մարդու կերպարանքով, ջորիով եկավ ավագ եղբոր տուն, բայց այնտեղ նրան ոչ ոք չդիմավորեց և չօգնեց։ Դրանից հետո վիրավորված մարգարեն գնաց կրտսեր եղբոր տուն։ Այդ ժամանակ կրտսեր եղբոր կնոջ ձեռքերում մահացած երեխան էր։
Մեծ Պահքի առաջին օրը գյուղի մի քահանա գրպանը դրեց քառասունինը լոբի, որպեսզի ամեն օր մի հատիկ լոբի դեն նետելով՝ որոշի պահքի ավարտի օրը։
Մահմուդ Ղազնացին տասներորդ դարում Կենտրոնական Ասիայի ամենամեծ տիրակալն էր, ում անունը սարսափ էր առաջացնում պարսիկների և հնդիկների սրտերում: Երբ Իրանի տիրակալը մահացավ, նրա կինը՝ Սաիդան, իշխանությունը վերցրեց իր ձեռքը։ Մահմուդը նամակ է գրել նրան, որում սպառնացել է ներխուժել և պահանջել, որ Իրանը տուրք վճարի իրեն։
Ժուկով-ժամանակով երաժշտությունը մի գեղեցիկ երկնային կույս էր, որն ապրում էր աստվածների հետ: Նա գեղեցիկ էր, նուրբ և անհասանելի մահկանացուների համար: Բայց մի օր նա տեսավ մի երիտասարդի՝ իր պես գեղեցիկ և երիտասարդ։ Սիրահարվեց Երաժշտությունն այդ երիտասարդին և բարձունքներից իջավ նրա մոտ, դարձավ նրա կինը:
Արհեստագործ 