Թիթեռներն ու կրակը

Պարսկական առակ

Երեք թիթեռ, տաք մոմին մոտենալով, սկսեցին քննարկեր կրակի բնույթը: Մեկը՝ մոտենալով կրակին, շրջվեց և ասաց.

– Կրակը լույս է տալիս:

Գտնել գեղեցկությունը

Պարսկական առակ

Պարսիկ պոետը ճանապարհորդում էր աշխարհով մեկ, որպեսզի գտնի գեղեցկությունը և իմանա, թե ի՞նչ է այն։ Նա ճանապարհորդության մեկնեց դեռ երիտասարդ տարիքում, ամբողջ կյանքը անցկացրեց փնտրտուքների մեջ, բայց միայն մահից առաջ կարծես հասկացավ, թե ի՞նչ էր փնտրում այս բոլոր տարիների ընթացքում։

Մահից չես փախչի

Պարսկական առակ

Մի պարսիկ ազնվական մի օր ծառայի ուղեկցությամբ զբոսնում էր այգում: Եվ այսպես, ծառան, վստահեցնելով նրան, որ հենց նոր տեսավ մահին, որն իրեն հետապնդում է, աղաչեց տիրոջը, որ իրեն արագավազ մի ձին տա, որպեսզի մրրիկի պես սլանա այդտեղից և երեկոյան արդեն Թեհրանում լինի։ Տերը նրան տվեց այդպիսի ձի, և ծառան սլացավ:

Առատաձեռն իշխանը

Հայկական առակ

Իշխանը գյուղերից մեկում ծառա է վարձում։ Թե քանի տարի է ծառան աշխատում տիրոջ մոտ, միայն նա գիտեր։ Մի օր ծառան ասում է տիրոջը.

– Իշխանն ապրած կենա, ես այսքան տարիներ ծառայել եմ քեզ, այլևս չեմ ուզում ծառայել, վճարիր ինձ, և ես կգնամ:

Ամեն մարդ իր տեղը քնի

Մի մարդ գնում է տեսնում, որ մի ուրիշ տղամարդ իր կնոջ հետ քնած է: Դուռը բացում է, շեմին կանգնում:
Կնոջ սիրտը ցավում է, ասում է.
-Ա՛յ մարդ ինչու՞ շեմքին կանգնեցիր, ես քեզ մատաղ:
-Թե բա ինչ անե՞մ, այ կնիկ, դե որ ամեն շան տղա իր տեղում քնի, ես էլ իմ տեղում կքնեմ:

Աղբյուրը՝ այստեղ։ 

Փոխադրումը Գորիսի բարբառից գրական հայերենի՝ Ալեքս Պետրոսյանի, Քոլեջ, 1-ին կուրս

Քահանան և իր ծառան

Հայկական առակ

Քահանան մի ծառա ուներ։ Ինչ էլ, որ տերը պահանջեր, ծառան միշտ հակառակն էր անում։ Ուստի քահանան ստիպված եղավ իր ցուցումների հակառակը հրամայել։ Օրինակ՝ եթե ​​ուզում էր, որ ծառան ջուր բերի, ասում էր. «Ջուր մի՛ բեր»։
Մի օր քահանան իր իրերը բարձեց ջորու վրա և ծառայի հետ գնաց հարևան գյուղ։ Ծառան քշում էր ջորին։ Նրանք հասան խորջրյա գետին։ Ջորին բեռով մտավ ջուրը։ Գետի մեջտեղում բեռը թեքվեց ու քիչ մնաց ջուրն ընկներ։ Քահանան բղավեց.

Եթե․․․

Ալեքսանդր Մակեդոնացու հայրը՝ Փիլիպպոս արքան, գրավեց Հունաստանը։ Երկիրը մասնատված էր, և նա գրավում էր շրջան առ շրջան, մինչև որ չնվաճված մնաց միայն Լակոնիան։ Այնուամենայնիվ, Փիլիպպոսի ուժերը սպառվում էին, և սպարտացիները հայտնի էին որպես լավագույն ռազմիկներ:

Հյուրը պետք է ժամանակին հեռանա

Հայկական առակ

Մի մարդ եկավ ընկերոջը հյուր։ Հանդիպումից գոհ հյուրն ու տանտերը գրկախառնվեցին, համբուրեցին միմյանց, սկսեցին իրար հարցնել առողջության, երեխաների ու կանանց առողջության մասին՝ չիմանալով ինչպես արտահայտել իրենց ուրախությունը։ Տանտերերը կանաչ-կարմիր ժապավեն էին նետում հյուրի ոտքերին ու անընդհատ հարցնում, թե ինչպես է պատահել, որ նա ժամանել է, հիշել է տանտերերին։

Շունն ու գայլը

Հայկական առակ

Մի անգամ գյուղացին գնաց անտառ փայտ հավաքելու։ Նրա շունը հետևեց գյուղացուն։ Նրանք միասին մտան անտառ։ Հանկարծ մի գայլ հայտնվեց։ Նա հարձակվեց շան վրա և ցանկացավ ուտել, բայց շունը արցունքն աչքերին ասաց նրան.

Ամրոցը

Օշոյի պատմած առակը.

Անվտանգ կյանիքի մասին երակայելով` մենք կորցնում ենք մեր կյանքը։ Լսեք պատմությունը։

Մի կայսր, որն ուզում էր պաշտպանել իրեն, կառուցեց մի ամրոց, որը չուներ դռներ։ Այն միջանցքը, որով նա մտավ ամրոց, նրա հետևից փակեցին։ Նման ամրոցում կայսրն այլևս չէր կարող վախենալ թշնամիների հարձակումից։ Այն լավ պաշտպանված էր բերդի հաստ պարիսպներով։ Բայց մենակ մնալով իր հետ՝ կայսրը հասկացավ, որ անվտանգություն գրեթե չկա, քանի որ մահից առաջ պատնեշ չես կանգնեցնել։ Բերդն ինքն էր դարձել նրա համար գերեզման։