Ըստ հին հնդկական լեգենդի՝ անմոռուկը առաջացել է հետևյալ կերպ․ մի գյուղում ամուսնանում են մի երիտասարդ ու մի աղջիկ: Հարսանիքից հետո երիտասարդները, հարսի հայրական տանից ուղևորվելով ամուսնու ծնողների տուն, հանդիպում են վայրի գազաննների, որոնք հոշոտում են նորապսակներին: Բնակիչները նրանց թաղում են գետի ափին, իսկ գարնանը այդ վայրում անսպասելիորեն հայտնվում է մի բաց յասամանագույն ծաղիկ: Որսորդը, անցնելով ծաղկի կողքով, խստորեն բացականչում է. «Հավե´րժ ապրիր», և բնությունը ընդունում է բարի մաղթանքը: Այդ ժամանակից ի վեր այս ծաղիկները ժողովուրդի մեջ կոչվում են անմոռուկներ:
Աղբյուրը՝ այստեղ:
Ռուսերենից թարգմանեց Գոռ Խլոյանը, քոլեջ, 2-րդ կուրս
Արհեստագործ 