Շերամապահությունը հին Երևանում

Image_1999

Մի ժամանակ հին Երևանում շատ էր տարածված շերամապահությունը։ Նկուղներում իրար վրա փայտե դարակներ էին պատրաստում ու թթենու տերևները դարսում դրանց վրա։ Մանր ձվերից հայտնվում էին թրթուրները՝ սպիտակ, հատվածավոր մարմնով։ Լավ աշխատող թրթուրավոր մեքենաների նման դրանք ուտում էին տերևը՝ արագորեն, ագահաբար։ Այդպես՝ ամբողջ օրը։ Հետաքրքիր կենսական շրջափուլ էին անցկացնում այդ զարմանահրաշ ճիճուները. ձվից՝ թրթուր, բոժոժ, թիթեռ. թրթուրային փուլը տևում է 22-30 օր։ Այդ ընթացքում դրանք չորս անգամ մաշկափոխվում են։

Читать далее

Արցախի առած-ասացվածքներ աշխատանքի մասին

images (1)

Ամենաքաղցրը մարթին քրտնոնքն ա:

Ամենաքաղցր բառը  հափռեդ մաչին ա փսնում:

Ամեն խմորա քյաթա չի թխվում:

Ամեռնը ըրա, ծմեռնը կեր:

Այլերը ճեղացն ա անում, ղլմըղալը՝ չանչախը:

Читать далее

Հին Երևանի շրջիկ արհեստավորները

thumb_3782_default_list

Հին Երևանը հայտնի էր իր շրջիկ  արհեստավորներով, որոնք գործիքների արկղը բռնած՝ անցնում էին թաղից թաղ, փողոցից փողոց, մտնում բակերը։
Շրջիկ արհեստավորների թվում շատ էին կլայեկողները (կլայեկչի), բուրդ գզողները (գզրարները),  դանակ-մկրատ սրողները:

Читать далее

Ռուսական առած-ասացվածքներ արհեստների ու աշխատանքի մասին

04c

Не без ума, так и не без промысла.

Թե  խելք  ունի, առանց արհեստի չի մնա:

С ремеслом и увечный хлеба добудет.

Արհեստով միշտ հաց կլինի:

Перо легче сохи.

Գրիչ բանեցնելը արոր  բանեցնելուց հեշտ է:

Читать далее

Ռուսական ասացվածքներ արհեստների մասին

 SONY DSC

1. Ремесло кормилец.

Արհեստը կերակրող է:

2. Ремесло пить-есть не просит, а хлеб приносит.

Արհեստը ուտել-խմել չի պահանջում, բայց հացի տեր է դարձնում:

3. Ремеслу везде почет.

Արհեստն ամենուր հարգված է:

Читать далее

Առածներ արհեստների և աշխատանքի մասին

hiusenig_carpinteria_web_01

Աշխատանքը գեղեցկացնում է մարդուն:

Աշխատանքը փոխ հաց է, ոնց անես ընենց էլ կուտես:

Արհեստը կաթ-կաթ աղբյուր է, եթե չվարարի, չի էլ պակասի:

Արհեստ ունեցողը մինչև կեսօր է սոված,  չունեցողը` մինչև իրիկուն:

Արհեստը ոսկի մատանի է, ուր որ գնաս, հետդ կգա:

Անուստա արհեստը հարամ է:

Աշխատանքը լեռներ կհավասարեցնի:

Читать далее

Առաջին դարբինը

236

Ասում են՝  աշխարհում  առաջին դարբինը Դավիթ մարգարեն  է եղել: Իբրև արդարամիտ ու  անաչառ մարդ՝ Տերը պարգևատրել էր  նրան. առանց ձեռքերն այրելու՝ նա քուրայից  հանում  էր կաս-կարմիր երկաթը, հրակեզ  մետաղը  դնում  ծնկներին (այն ժամանակ  ո’չ զնդան կար, ո’չ էլ ունելի) և կռելով  կոփում տաք  ձուլվածքը: Մարգարեի դրացիներից մեկը խնդրում է  նրան իր կրտսեր որդուն  դարբնություն սովորեցնել: Մանրազնին հետևելով վարպետի՝ զարմանալիորեն փութկոտ ու վարժ շարժումներին՝ պատանին՝ ուշիմ ու  ընդունակ,  արագորեն  յուրացնում է  դարբնի  արհեստը:

Читать далее