Ասում են՝ աշխարհում առաջին դարբինը Դավիթ մարգարեն է եղել: Իբրև արդարամիտ ու անաչառ մարդ՝ Տերը պարգևատրել էր նրան. առանց ձեռքերն այրելու՝ նա քուրայից հանում էր կաս-կարմիր երկաթը, հրակեզ մետաղը դնում ծնկներին (այն ժամանակ ո’չ զնդան կար, ո’չ էլ ունելի) և կռելով կոփում տաք ձուլվածքը: Մարգարեի դրացիներից մեկը խնդրում է նրան իր կրտսեր որդուն դարբնություն սովորեցնել: Մանրազնին հետևելով վարպետի՝ զարմանալիորեն փութկոտ ու վարժ շարժումներին՝ պատանին՝ ուշիմ ու ընդունակ, արագորեն յուրացնում է դարբնի արհեստը:
Արհեստագործ 