Բորիս Ռեիզյանը ճանաչված գրականագետ է, գիտությունների ակադեմիայի թղթակից անդամ: Նրա՝ ֆրանսիական գրականություն նշանավոր գրողներին նվիրված աշխատություններն ու երկերը քաջ հայտնի են ռուս և հայ հասարակայնությանը:
Նա ավարտել է Դոնի Ռոստովի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը: Երկար տարիներ ղեկավարել է Լենինգրադի (Սանկտ Պետերբուրգ) համալսարանի արտասահմանյան գրականության ամբիոնի աշխատանքները:
Բորիս Ռեիզովը հիսուն տարուց ավելի գրեթե հայերեն չէր խոսել: Մտածել, ստեղծագործել, մարդկանց հետ շփվել էր ռուսաց լեզվով: Գիտական շրջաններում Ռեիզովի՝ ռուս ժողովրդի լեզվի քաջահմուտ իմացությունը զարմանք էր պատճառում:
Դժբախտաբար հայազգի գրականագետը մի անգամ ծանր հիվանդացավ ու կորցրեց հիշողությունը: Նրան մահամերձ վիճակում տեղափոխեցին հիվանդանոց: Սակայն երբ ուշքի եկավ, նրա անհասկանալի խոսքերը զարմանք պատճառեցին բժիշկներին:
Շտապ կանչեցին նրա ընկերոջը՝ Կամսար Գրիգորյանին (նա Վահան Տերյանի եղբոր որդին էր): Երբ վերջինիս տեսավ, Ռեիզովը սկսեց հայերեն բանաստեղծություններ արտասանել: Ասում են, որ մինչև մահ Ռեիզովը խոսեց միայն հայերեն, որովհետև ռուսաց լեզվից ոչ մի բան չէր հիշում:
Աղբյուրը՝ Ռուբինա Նազարյան Մայրենիի առաջադրանքներ, էջ 314
Նյութը պատրաստեց Դավիթ Մուրադյանը, ավագ դպրոց, համակարգչային շահագործող
Արհեստագործ 