Ալեքսանդր Մակեդոնացու հայրը՝ Փիլիպպոս արքան, գրավեց Հունաստանը։ Երկիրը մասնատված էր, և նա գրավում էր շրջան առ շրջան, մինչև որ չնվաճված մնաց միայն Լակոնիան։ Այնուամենայնիվ, Փիլիպպոսի ուժերը սպառվում էին, և սպարտացիները հայտնի էին որպես լավագույն ռազմիկներ:
Հայկական առակ
Մի մարդ եկավ ընկերոջը հյուր։ Հանդիպումից գոհ հյուրն ու տանտերը գրկախառնվեցին, համբուրեցին միմյանց, սկսեցին իրար հարցնել առողջության, երեխաների ու կանանց առողջության մասին՝ չիմանալով ինչպես արտահայտել իրենց ուրախությունը։ Տանտերերը կանաչ-կարմիր ժապավեն էին նետում հյուրի ոտքերին ու անընդհատ հարցնում, թե ինչպես է պատահել, որ նա ժամանել է, հիշել է տանտերերին։
Հայկական առակ
Մի անգամ գյուղացին գնաց անտառ փայտ հավաքելու։ Նրա շունը հետևեց գյուղացուն։ Նրանք միասին մտան անտառ։ Հանկարծ մի գայլ հայտնվեց։ Նա հարձակվեց շան վրա և ցանկացավ ուտել, բայց շունը արցունքն աչքերին ասաց նրան.
Օշոյի պատմած առակը.
Անվտանգ կյանիքի մասին երակայելով` մենք կորցնում ենք մեր կյանքը։ Լսեք պատմությունը։
Մի կայսր, որն ուզում էր պաշտպանել իրեն, կառուցեց մի ամրոց, որը չուներ դռներ։ Այն միջանցքը, որով նա մտավ ամրոց, նրա հետևից փակեցին։ Նման ամրոցում կայսրն այլևս չէր կարող վախենալ թշնամիների հարձակումից։ Այն լավ պաշտպանված էր բերդի հաստ պարիսպներով։ Բայց մենակ մնալով իր հետ՝ կայսրը հասկացավ, որ անվտանգություն գրեթե չկա, քանի որ մահից առաջ պատնեշ չես կանգնեցնել։ Բերդն ինքն էր դարձել նրա համար գերեզման։
Մի օր անտառում կենդանիները հավաքվեցին և որոշեցին դպրոց բացել: Նրանց թվում էին նապաստակը, թռչունը, սկյուռը, ձուկը և օձաձուկը։ Նրանք ստեղծեցին տնօրենների խորհուրդ: Նապաստակը պնդում էր, որ վազքն ընդգրկվի դասերի ծրագրում: Թռչունը պնդում էր, որ թռիչքը մտնի դասերի ծրագիր։ Ձուկը գտնում էր, որ ծրագիրի մեջ պետք է անպայման ներառվի լողը, իսկ սկյուռիկն ասում է, որ պարզապես անհրաժեշտ է ծառերի վրա ուղղահայաց մագլցելը։ Նրանք միավորեցին այս բոլոր բաները և կազմեցին պարապմունքների դասացուցակ: Հետո սկսեցին պնդել, որ բոլոր կենդանիները սովորեն բոլոր առարկաները։
Օշոյի պատմած առակը
Լսեցի մի բժշկի մասին, որը դարձավ իր երկրի ամենամեծ վիրաբույժը։ Նրան դարձրին վիրաբույժների ազգային միության նախագահ, և այդ օրը նրա պատվին մեծ խնջույք կազմակերպվեց։ Բայց նա տխուր էր։ Մի ընկեր նրան հարցրեց.
Արհեստագործ 