Չինական առակ
Մի անգամ մի մարդ էր ապրում, որի տանը շատ կապիկներ էին ապրում։ Նրանց կերակրելու համար մարդը պետք է շատ աշխատեր։ Բայց նա այնքան էր սիրում իր կապիկներին, որ չէր համարձակվում նույնիսկ կարճ ժամանակով հեռանալ նրանցից։ Եվ, հետևաբար, զարմանալի չէ, որ եկավ մի օր, երբ մարդը սկսեց բավարար գումար չունենալ ապրելու համար:
Հետո նա ասաց կապիկներին:
– Ես չեմ կարող ձեզ կերակրել այնպես, ինչպես նախկինում: Այսօրվանից առավոտյան դուք կստանաք ընդամենը չորս բանան։ Իսկ երեկոյան ՝ ընդամենը երեք…
Լսելով դա՝ կապիկները բարկացան և չարորեն ճչացին․
– Քիչ է։ Քիչ է, Քիչ է։
– Լավ, – ասաց խորամանկ տերը: – Միտքս փոխեցի։ Թող այդպես լինի։ Առավոտյան դուք կստանաք առնվազն չորս բանան, իսկ երեկոյան ՝ երեք:
– Դա այլ հարց է, – ուրախացան կապիկները և հանգստացան:
Աղբյուրը՝ այստեղ։
Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Էրիկ Սայանի, Քոլեջ, 1-ին կուրս
Արհեստագործ 