Աստծու ըռաչին ծունկ չոքե, ամա կործեն հետըմը կաց:
Արտեն աշկը հնձվերեն յրա կընի:
Արևեն տված հախը կորած չի:
Բաղը պահե, բարը կեր:
Բուստանան վեր կյըղոթուն անին, բոստանչուն փայը կթողին:
Դարզուն ըսեցեն՝քոչի, ասեղը թևքը կոխից:
Դլլաքեն հետե քաչալը յա մեռած, յա սաղ:
Եկավ սավը, պահից կավը:
Ըսեցեն. -Աղբյուր, խե հղեցը ղրաղեն ըս տուս կյամ: Ասից. -Քյընող-կյվողու ճուր տալու հետե:
Թուրունը հաց թխից, տնդեգինը պրծեցավ:
Լավ ա անհախ ըշխադիս, հինչ հպարապ կենաս:
Լավ ըշխադե, ջանդ էլ պահե:
Լավ կործ ըրա, լավ քոն իլ:
Լավ մարթը քարեն ծեռք տա, վեսկե կտեռնա:
Ազբյուրը՝ Նշխարներ Արցախի բանահյուսության, Երևան, 1991 թ. 182-85 էջ
Նյութը պատրաստեց Գոռ Բայաթյանը, Ավագ դպրոց, համակարգչային շահագործող