Դվինի արքունական սպանդանոցի առջև օտարերկրացի մի վաճառական զրույցի էր բռնվել հայ իմաստասերի հետ:
-Ինչո՞ւ եք մորթել տալիս այս հինգ հարյուր ոչխարը,-հարցնում է նա:
-Մագաղաթի համար: Միսը կմնա մարդկանց, իսկ կաշվից մագաղաթ կպատրաստեն:
-Եվ այդքան մագաղաթից քանի՞ մատյան կգրվի:
Իմաստասերը պատասխանում է:
-Մեկ խոշոր գիրք:
-Իսկ արժե՞ գիրք գրել այս հացապակաս տարում,-զարմանում է վաճառականը, իսկ մտքում մտածում է. «Ի՞նչ անխելք մարդիկ են այս հայերը, այսքան մորթիներով կարելի է մի քանի կայթ ցորեն գնել»:
-Մարդն ապրում է ոչ միայն հացով,-ասում է իմաստասերը,-հացի պակասից մարդու մարմինն է մեռնում, գրքի պակասից ՝ հոգին: Հոգու սովն ավելի կործանարար է, քան հացի:
Աղբյուրը՝ Հայկ Խաչատրյան, «Հացապատում», 58 էջ
Նյութը պատրաստեց Դավիթ Մուրադյանը, Ավագ դպրոց, համակարգչային շահագործող
Արհեստագործ 