Հին Հռոմի կանայք սիրում էին իրենց երկար մազերով տարբեր սանրվածքներ աներ, օրինակ՝ տարատեսակ հյուսքներ: Նրանք առաջինն էին, որ օգտագործեցին կարկաս, մազերը գլխին անշարժ պահելու և դրա վրա գեղեցիկ սանրվածք անելու համար: Սարքում էին բազմաթիվ գանգուրներ և դրանք մետաղալարերով ամրացնում ճակատից մինչև ծոծրակ, իսկ հյուսված մազափնջերը ծոծրակին ամրացնում էին զամբյուղի նման: Ինչ-որ ժամանակ մեծահարուստների շրջանում շատ ընդունված էր փոխել սանրվածքը օրվա մեջ մի քանի անգամ և նույնիսկ փոխել մազերի գույնը: Իսկ այդ վառ ներկերը նրանք ստանում էին բույսերից, հինաներից, մոխրից և այլն:
Աղբյուրը` այստեղ:
Թարգմանությունը՝ քոլեջի ուսանողուհի Մարիամ Տեր-Գալստանյանի
Արհեստագործ 