Արարիչը մեր լեռնաշխարհին մի հիասքանչ բույս է պարգևել՝ կարծես հենց զատկական ձուն արյունազօծ դարձնելու համար: Դա տորոնն է: Արդարև, ձուն, տորոնի արմատներով ներկվելով, դառնում է արնագույն: Այսօր արհեստական ներկանյութերի պատճառով տորոնի գործածությունը մոռացվել է: Տորոնն աճում է պատմական Հայաստանի բոլոր վայրերում, իսկ մեր հանրապետությունում պատահում է հիմնականում Իջևանում, Էջմիածնում, Արտաշատում, Մեղրիում:
Որդան ներկ չունեցող Ֆրանսիայի համար տասնութերորդ դարում տորոնի ներդրումը հայտնություն էր՝ երկրին մեծ եկամուտներ բերող: Ներկանյութը Հայաստանից Եվրոպա է տարել Հարություն Ալթունյանը՝ Ժան Ալթնը, որը փախել էր Անատոլիայից՝ ստրուկի իր դժնդակ կյանքն այլևս չհանդուրժելով:
Ի պատիվ Ժան Ալթնի՝ ֆրանսիացիները հետագայում մի հուշատախտակ դրեցին Ավինիոնի Կելվե թանգարանում՝ հավերժացնելով տորոնի մշակումը սովորեցնողի անունը:
Տորոնի մասին կարդացեք նաև այստեղ:
Նյութը պատրաստեց Ալիկ Ավանեսյանը, Ավագ դպրոց, խոհարար
Արհեստագործ 