—Ներկայացեք խնդրեմ:
-Ես Սրբուհի Մովսիսյանն եմ, դեկորատիվ-կիրառական արվեստի ժողովրդական վարպետ: Դեռ մանուկուց սիրել եմ ժողովրդական արհեստները՝ տիկնիկագործությունը, ասեղնագործությունն ու հելունագործությունը: Հիշում եմ, թե ինչ խնամքով էի հավաքում ու պահում տանը եղած մանր կտորները տիկնիկներ պատրաստելու համար, գունավոր ստվարաթղթերը թեմատիկ նկարներ անելու համար: Տարիների հետ ստեղծագործելու իմ սերը դարձավ իմ կյանքի գործը:
Ունեցել եմ անհատական ցուցահանդեսներ նկարիչների միությունում, Երևանի բնության թանգարանում, քաղաքապետարանի կողմից կազմակերպված «Երևանի տիկնիկագործներ» ցուցահանդեսում: Բազմիցս մասնակցել եմ նաև Ամանորյա բարեգործական ցուցահանդեսների: Այսօր իմ աշխատանքներից մի քանիսը գտնվում են Սան Ֆրանցիսկոյի «Արմենիա հանդմեդ» ցուցահանդեսում:
-Ինչպե՞ս եք ստեղծագործում, ընտրում այն թեմաները, որոնք առանցքային են դառնում Ձեր աշխատանքների համար:
-Այո՛, սիրում եմ աշխատել ըստ թեմաների, առջևում Ամանորի տոներն են, հիմա պատարաստում եմ կոլաժներ Սուրբ Ծննդյան թեմաներով, տոնածառի խաղալիքներ ազգային զարդանախշերի կիրառմամբ, Սուրբ Զատկի տոնի աշխատանքները կրում են տոնին բնորոշ առանձնահատկությունները: Աշխատում եմ տարբեր նյութերով՝ կարպետագործություն, հելունագործություն ու ասեղնագործություն, խմորագործությունն ու տիկնիկագործություն: Ի դեպ, ասեմ, որ իմ «Արևածաղիկներ» խմորից պատարաստված աշխատանքի շնորհիվ է, որ արժանացել եմ ժողովրդական վարպետի կոչման, որն այսօր գտնվում է Մոսկվայի ժողովրդական արհեստների ցուցասրահներից մեկում: Ժամանակ առ ժամանակ անցկացնում եմ վարպետության դասեր ԷՕՆ ինտերակտիվ ակումբում, «Ինտրա» հոգեկան առողջության կենտրոնում, «Կէան» հայ ժողովրդական մշակութի ուսումնագործնական կենտրոնում:
— Ի՞նչ եք կարծում, կարելի՞ է այսպիսի աշխատանքով այնքան վաստակել, որ հնարավոր լինի կենսական խնդիրներ հոգալ:
— Ժամանակին ես այս ճանապարհով ավելի շատ էի վաստակում ու հոգում իմ ընտանեկան կարիքները: Ես ամեն մի աշխատանք ստեղծել եմ որպես անհատական ստեղծագործություն, միշտ խուսափել եմ մասսայական արտադրանք թողարկելուց, իմ ամեն մի աշխատանքի մեջ շունչ ու հոգի եմ դնում, չգիտեմ՝ որքանով է ինձ հաջողվում, բայց ուզում եմ, որ յուրաքանչյուր աշխատանք չկրկնվող, եզակի լինի ու կրի իմ անհատականության կնիքը:
-Ի՞նչ խորհուրդ կտաք այսօրվա երիտասարդներին՝ պատանիներին և աղջիկներին:
-Այսօր շատ է խաթարված մեր ազգային նկարագիրը: Արևմուտքից, արևելքից թափանցող շատ հոսանքներ աղավաղում, ձևախեղում են մեր նկարագիրը, խաթարում մեր ազգային արժեքները: Կուզենայի, շատ կուզենայի, որ մեր երիտասարդները ազգային մեր արժեքների կրողը լինեին, հավատարիմ մնային իրենց պապերի ու հայրերի ստեղծած ավանդույթներին, զգուշությամբ, հետևողականությամբ ու երկյուղածությամբ յուրացնեին ժողովրդական արհեստների գաղտնիքները և ոչ միայն փոխանցեին եկող սերունդներին, այլև այսօրվա իրենց ստեղծածը կարողանային նախ և առաջ մատուցել ու ներկայացնել աշխարհին:
-Այսօր համակարգիչը թափանցել է գիտության ու արվեստի բոլոր ոլորտները, ի՞նչ եք կարծում, այն կարող է օգտակար լինել ժողովրդական արհեստների տարածման գործում:
— Չգիտեմ, տարածման գործում՝ գուցե, բայց ես ուզում եմ խոսել նաև մի կարևոր երևույթի մասին, մեր պատանիներն ու աղջիկները սկսել են շատ ժամանակ անցկացնել համակարգչի առջև: Այնինչ այդ ժամանակը կարող են ավելի նպատակամետ անցկացնել: Համակարգիչը չի կարող արտահայտել ստեղծագործող մարդու հոգին ու զգացմունքը: Ստեղծող, արարող մարդն ինքն իր հետ հաշտ ու ներդաշնակ է ապրում, ստեղծագործելու ունակությունը մարդուն ինքնավստահություն է հաղորդում, բարձրացնում է նրա ինքնագնահատականը, հոգեկան անդորր պարգևում:
-Մի քանի խոսքով ներկայացրեք Ձեր առաջիկա ծրագրերն ու անելիքները:
-Արդեն նշեցի, որ պատրաստվում ենք Սուրբ Ծննդյան տոնին: «Կէան» հայ ժողովրդական մշակութի ուսումնագործնական կենտրոնում ուզում ենք ներկայացնել Սուրբ Ծննդյան տոնի ծեսը՝ ծեսի խորհրդով, կենաց ծառի հեքիաթով, արարողական մասին կհաջորդի վարպետության դաս՝ «Տիկնիկների ու տոնական խաղալիքների պատրաստում» թեմայով:
Հարցազրույցը վարեց դասավանդող Թամար Ղահրամանյանը
Արհեստագործ 