Հայկական առակ
Իշխանը գյուղերից մեկում ծառա է վարձում։ Թե քանի տարի է ծառան աշխատում տիրոջ մոտ, միայն նա գիտեր։ Մի օր ծառան ասում է տիրոջը.
– Իշխանն ապրած կենա, ես այսքան տարիներ ծառայել եմ քեզ, այլևս չեմ ուզում ծառայել, վճարիր ինձ, և ես կգնամ:
Իշխանը հասկանում էր, որ առանց ծառայի նրան դժվար կլինի վարել տնտեսությունը, և չցանկանալով նրանից բաժանվել՝ ասաց.
– Ու՞ր ես գնալու: Դու շատ տարիներ ինձ արդար ծառայել ես, և ես որոշել եմ քեզ մի էշ նվիրել:
Դա լսելով՝ ծառան ասաց.
– Է՜հ թանկագինս: Ես քեզ էշի համար չեմ հարգում: Ես քո ծառան եմ և ծառայել եմ քեզ, բայց հիմա տուր ինձ իմ գումարը, և ես կգնամ:
Բայց իշխանը խորամանկ էր և գիտեր, թե ինչպես խաբել ծառաներին և ճանապարհեց նրան ասելով.
– Դե ինչ, գնա թանկագինս, բայց ինչ կա քո սրտում, թող ինձ մոտ մնա, և ինչ կա քո լեզվի վրա թող քեզ հասնի:
Աղբյուրը՝ այստեղ։
Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Թամար Ալոյանի, Քոլեջ, 2-րդ կուրս
Արհեստագործ 