Հայկական առակ
Մի ճամփորդ իր չորս ուղտերով եկավ մի գյուղ: Նա ուղտերի համար գիշերը քնելու հարմար տեղ էր փնտրում: Գյուղում հանդիպեց մի գյուղացու:
— Եղբայր, չգիտե՞ս՝ գյուղում ով մեծ բակ ունի, որտեղ կարող են գիշերել իմ ուղտերը:
— Գիտեմ, — պատասխանեց գյուղացին, — դարբնի բակը շատ մեծ է, այնտեղ տասը ուղտ կարելի է տեղավորել, իսկ դարբինն ինքը հյուրասեր մարդ է:
Ճամփորդը հազիվ գտավ ճիշտ տունը:
— Եղբայր, թույլ կտա՞ս, որ ուղտերս քո տան բակում գիշերեն, — հարցրեց նա դարբինին։
— Ինչո՞ւ չէ։ Համեցի՛ր, մենք ուրախ ենք հյուր ընդունելու: Աղբյուրի կողքի արահետով բարձրացի՛ր դեպի իմ տուն, եթե իմ բակում տեղ լինի, թեկուզ տասը ուղտ բեր, — պատասխանեց դարբինը: Ճանապարհորդը բարձրացավ նեղ արահետով, հասավ դարբնի տուն և տեսավ ․ ․ ․ ի՞նչ բակ: Բակի մեջտեղում նստած էր շունը, որի պոչը բակի պատից դուրս է կախած:
Աղբյուրը՝ այստեղ։
Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Արման Մելիքյանի, Քոլեջ, 2-րդ կուրս
Արհեստագործ 