Հավը

Մելիք Շահնազարը հաճախ  էր Պլը-Պուղուն հանձնարարում լուծել համագյուղացիների միջև ծագած վեճերը։

Մի օր երկու կին են գալիս։

– Սա իմ հավն է, մելիքն ապրած կենա,  – ասում է բողոքավորներից մեկը, – բայց հարևանը յուրացրել է ու հետ չի տալիս։

— Մելիքն ապռած կենա, նա սուտ է ասում, այս հավն իմն է, – պնդում է մյուս կինը:

– Երկուսդ էլ գնացեք Պլը-Պուղու մոտ, – ասաց մելիք Շախնազարը։

Պլը-Պուղին, իմանալով վեճի էությունը, վերցնում է հավը և դուրս գալիս փողոց։

– Որտե՞ղ եք ապրում, – հարցնում է նա բողոքավորներին և, նրանց տներից ոչ հեռու բաց թողնելով հավը, բղավում է.

-Հիմա կտեսնենք, – ասաց Պլը-Պուղին ներկաներին, – թե, ում բակ է գնում հավը, ուրեմն նրան էլ պատկանում է:

Աղբյուրը՝ այստեղ։

Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Մերի Խաչատրյանի, 1-ին կուրս